Sommige mensen noemen het ‘de lichtjesroute voor intellectuelen’. Feit is dat Glow binnen een aantal jaren meer heeft gedaan voor het imago van Eindhoven als lichtstad dan alle hier geproduceerde gloeilampen bij elkaar. Maar dit jaar vonkt het allemaal wat minder.
Thema‘Façades & faces’ is het thema van Glow 2012 en dat klinkt even mysterieus als veelbelovend. Want het thema raakt aan de identiteit van de stad, aan de vraag wat er allemaal schuil gaat achter de verschijningsvorm van Eindhoven en zijn inwoners. En of manipulatie, in dit geval lichtkunst, iets mooier kan maken dan dat het is.
Bwindi light masks | Hetwie van der Putten
Verrukt
De eerste keer dat ik Glow zag, raakte ik verrukt van de stad. Eindhoven bleek ineens gebouwen en plekken te hebben die fascineerden, die een gruwelijke of juist een poëtische aantrekkingskracht hadden. Langs de Dommel gloeiden treurwilgen, de Catharinakerk leek een middeleeuwse bouwval. In latere Glow-edities stond het Van Abbemuseum in brand – er zijn mensen in deze stad die nog steeds hopen deze vorm van kunst eens werkelijkheid wordt – en bleek ons foeilelijke stadhuis een prachtig decor voor een lichtsprookje.
De eerste keer dat ik Glow zag, raakte ik verrukt van de stad. Eindhoven bleek ineens gebouwen en plekken te hebben die fascineerden, die een gruwelijke of juist een poëtische aantrekkingskracht hadden. Langs de Dommel gloeiden treurwilgen, de Catharinakerk leek een middeleeuwse bouwval. In latere Glow-edities stond het Van Abbemuseum in brand – er zijn mensen in deze stad die nog steeds hopen deze vorm van kunst eens werkelijkheid wordt – en bleek ons foeilelijke stadhuis een prachtig decor voor een lichtsprookje.
Verrassing?
Dat smaakte naar meer, ook al wisselden de latere edities elkaar af in verbeeldingskracht. En de verrassing werd minder. Glow werd een gewoon jaarlijks evenement, met honderdduizenden bezoekers, als onderdeel van de Eindhoven-promotie. En dat is nu te merken, helaas.
Dat smaakte naar meer, ook al wisselden de latere edities elkaar af in verbeeldingskracht. En de verrassing werd minder. Glow werd een gewoon jaarlijks evenement, met honderdduizenden bezoekers, als onderdeel van de Eindhoven-promotie. En dat is nu te merken, helaas.
Tilt bouquets | NandOOnline
Onvermogen
Want als Glow 2012 het huidige beeld van de stad probeert te duiden, dan slaat het resultaat ook terug op het evenement zelf: net als Eindhoven verkeert ook Glow in een recessie. De route door de stad is een aaneenschakeling van losse lichtkunst-elementen, het ene inwisselbaar voor he andere. Waar vorige Glow-edities het licht in de stad leek te exploderen, is Glow 2012 in zichzelf gekeerd. Het thema is verloren gegaan tussen filosofische ambitie en het onvermogen van lichtkunstenaars er invulling aan te geven.
Want als Glow 2012 het huidige beeld van de stad probeert te duiden, dan slaat het resultaat ook terug op het evenement zelf: net als Eindhoven verkeert ook Glow in een recessie. De route door de stad is een aaneenschakeling van losse lichtkunst-elementen, het ene inwisselbaar voor he andere. Waar vorige Glow-edities het licht in de stad leek te exploderen, is Glow 2012 in zichzelf gekeerd. Het thema is verloren gegaan tussen filosofische ambitie en het onvermogen van lichtkunstenaars er invulling aan te geven.
De ‘oohhs’ en de ‘aahhs’
Als de ‘oohhs’ en de ‘aahhs’ kenmerkend zijn voor het succes van Glow, dan is er reden tot zorg. De afgelopen jaren stonden mensen minuten lang stil bij de diverse lichtspektakels, soms met tranen in hun ogen door hun eigen verwondering. Vaker dan verwacht klonk er applaus. Afgelopen zondag, toen ik de route liep, trok een lange stoet mensen door de stad, van de ene Glow-plek naar de andere. Opmerkelijk nagenoeg in stilte. Geen uitroepen van verwondering, geen blijken van ontroering. Geen bijval.
Als de ‘oohhs’ en de ‘aahhs’ kenmerkend zijn voor het succes van Glow, dan is er reden tot zorg. De afgelopen jaren stonden mensen minuten lang stil bij de diverse lichtspektakels, soms met tranen in hun ogen door hun eigen verwondering. Vaker dan verwacht klonk er applaus. Afgelopen zondag, toen ik de route liep, trok een lange stoet mensen door de stad, van de ene Glow-plek naar de andere. Opmerkelijk nagenoeg in stilte. Geen uitroepen van verwondering, geen blijken van ontroering. Geen bijval.
De Admirant | Jaap van der Heijden
Verwend?
Maar misschien zijn we ook wel verwend geraakt, al geloof ik niet dat dit de enige reden is waarom Glow dit jaar tegenvalt. Op de een of andere manier slaagt het evenement er minder in een verbinding met de stad te maken, wat voor thema aan het evenement ook gegeven wordt. Thema’s werken in dit opzicht eerder verhullend dan verhelderend.
Maar misschien zijn we ook wel verwend geraakt, al geloof ik niet dat dit de enige reden is waarom Glow dit jaar tegenvalt. Op de een of andere manier slaagt het evenement er minder in een verbinding met de stad te maken, wat voor thema aan het evenement ook gegeven wordt. Thema’s werken in dit opzicht eerder verhullend dan verhelderend.
Lichtkunst
Het is al eerder opgemerkt: Glow moet oppassen niet in de val van ‘lichtkunst omwille van lichtkunst’ te trappen. Glow zou juist moeten laten zijn wat de functie van licht kan zijn in een stad die niet moeders mooiste is, maar een innerlijke schoonheid verbergt die pas te voorschijn komt als je bereid bent te wachten en vooral goed te kijken. Dat vergt een opzet die minder de nadruk legt op de uiteenlopende en opportunistische – want tijdelijke – visies van de deelnemende kunstenaars.
Het is al eerder opgemerkt: Glow moet oppassen niet in de val van ‘lichtkunst omwille van lichtkunst’ te trappen. Glow zou juist moeten laten zijn wat de functie van licht kan zijn in een stad die niet moeders mooiste is, maar een innerlijke schoonheid verbergt die pas te voorschijn komt als je bereid bent te wachten en vooral goed te kijken. Dat vergt een opzet die minder de nadruk legt op de uiteenlopende en opportunistische – want tijdelijke – visies van de deelnemende kunstenaars.
Radicaal anders
Laten we die opzet eens radicaal veranderen. Want waarom zouden we niet één (licht)kunstenaar of designer de kans geven een Glow-editie samen te stellen? Die ene persoon te laten worstelen met de relatie tussen Eindhoven en het licht? Laten we dan ook vooral niet uit het oog verliezen wat Eindhoven bezit: een verzameling ondergewaardeerde architectonische elementen, broos en krachtig, esthetisch en volks, warm en kil. Haal die facetten naar boven, toon die gezichten van de stad. Over ‘Façades & faces’ gesproken.
Hoofd foto: Hetwie van der Putten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten