Een participatiesamenleving kan niet zonder inbreng van bewoners. Voor de gemeente Eindhoven is participatie meer dan een term. Het is de overtuiging dat Eindhoven alleen met inbreng van haar inwoners een leefbare stad blijft. Zo leggen bewonersorganisaties sinds vorig jaar voor hun subsidie geen verantwoordelijkheid meer af aan de gemeente. Wel krijgen ze bezoek van zogenoemde visitatiecommissies bestaande uit bewoners uit andere buurten.
Een visitatiecommissie visiteert, gaat op bezoek om te luisteren welke activiteiten ondernomen zijn met het buurtbudget. Om te leren en stadsbreed te delen. Marion van Beurden, voorzitter van het Buurtplatform Bennekel Belang is te spreken over de nieuwe werkwijze. “De commissie voelde goed het enthousiasme aan waarmee mensen zich inzetten in onze buurt en waardeerde dat. We kregen ook ruimte om te vertellen waarom sommige activiteiten niet konden doorgaan, bijvoorbeeld door te weinig vrijwilligers.” Ook dit jaar gaan de visitatiecommissies weer aan de slag.
Waardebonnen
Bewonersparticipatie kreeg in Eindhoven in 2009 een duidelijk gezicht met het waardebonnensysteem. Met een waardebon vragen buurtbewoners zelfstandig zaken aan die zij belangrijk vinden voor de leefbaarheid en de samenhang in hun buurt. Denk aan een speeltoestel, een extra bankje of geld voor kinder-, jongeren- en ouderenactiviteiten. Een groep buurtbewoners beoordeelt vervolgens de aanvraag en zegt wel of geen geld toe. Zonder bemoeienis van de gemeente.
Vertrouwen
De trend naar bewoners die het heft in handen nemen ging de jaren daarna steeds een stap verder tot volledige zeggenschap over het eigen buurtbudget. “Het zal best eens fout lopen, natuurlijk moeten bewonersorganisaties goed blijven boekhouden. Maar het uitgangspunt is vertrouwen. En dat blijkt te werken”, zegt Willy van Dijk, gemeentelijk senior beleidsontwikkelaar.
Eindhovenaren hebben zeggenschap over:
- hun buurtbudget;
- het kiezen van welzijnsaanbieder;
- het aansturen van stadstoezicht;
- het gedeeltelijk aanbesteden onderhoud en beheer openbare ruimte (bv Blik opzij, dan kan de veger erbij);
- het meeschrijven aan beleidsnota bewonersparticipatie.
Minder controleren
Bewonersparticipatie ziet Van Dijk vooral als een gezamenlijke zoektocht naar taken en verantwoordelijkheden. Vanzelfsprekend blijft de gemeente voldoen aan haar wettelijke verplichtingen. “Wij moeten af van het idee dat alleen ambtenaren weten wat goed is voor de stad. Bewoners weten beter waar de knelpunten en kansen liggen in hun buurt dan wij. Ik durf de stelling aan dat de gemeente zelf vaak de grootste sta-in-de-weg is voor bewonersparticipatie. We moeten leren vertrouwen en gebruik maken van de kennis van bewoners, ondernemers en instellingen. Leren loslaten en minder controleren.”
Scherp houden
Het moet van twee kanten komen, vindt ook Van Beurden. “Het is onze taak de gemeente scherp te houden. Natuurlijk vind ik het mooi dat de wethouder ons als bewoners gevraagd heeft een voorzet te geven voor de nieuwe nota bewonersparticipatie en dat onze uitgangspunten meegenomen worden. Maar een papieren nota zegt nog niets over de realiteit. De gemeente moet leren los te laten en ons meer zeggenschap te geven.”
Zeggenschap opeisen
Als luis in de pels aarzelt Marion van Beurden niet het recht op participatie op te eisen. Bij de nieuwe manier van werken in het sociale domein, WIJeindhoven, vroeg ze de wethouder waarom bewoners geen zitting hadden in de sollicitatiecommissie. Bij de sollicitatie van een nieuwe wijkcoördinator eiste ze het recht op om mee te beslissen. In beide gevallen luisterde de gemeente naar haar argumenten. “Het is wel ónze buurt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten